Synodalność parafii w bloku na Łacinie w Poznaniu – ks. Radek Rakowski – Parafia Łacina pw Imienia Jezus ul. Czesława Niemena 5, Poznań Archidiecezja Poznańska

Wystąpienie ks. Radka Rakowskiego podczas sesji naukowej “Synodalność – szansa czy zagrożenie dla Kościoła” zorganizowanej przez zorganizowanej przez „Seminarium 35+” w Łodzi

Witam wszystkich serdecznie. Jak słuchałem księdza Bartka to rzeczywiście mamy bardzo podobną sytuację na Łacinie jak on, tylko że w polskich warunkach. Jest to parafia ostatecznie terytorialna, która została utworzona w Poznaniu. Dzielnica Łacina w Poznaniu jest nową dzielnicą, w której są same nowe bloki. Młodzi ludzie, którzy przyjechali z całej Polski. Praktycznie nie ma tam poznaniaków, którzy by tam żyli od urodzenia. Mieszkania 16 tysięcy za metr. Czyli są sami programiści, lekarze i prawnicy. I w tej rzeczywistości, w której mieszka 20 tysięcy ludzi, biskup pomyślał, że trzeba zrobić “coś”. Coś, żeby ci ludzie nie zostali sami i że trzeba tam utworzyć, utworzyć parafie. Dziewięciu księży odmówiło przede mną i nie chciało być tam proboszczem. I kiedy mnie biskup zaprosił, czy bym chciał tam zostać proboszczem, ja mówię: “Dobrze, dobrze, czyli mamy jakąś ziemię, gdzie byśmy chcieli coś stworzyć?” “Nie mamy”, “A mamy jakieś mieszkanie?”, “Też nie”, “Tymczasową kaplicę?”, “Nie ma nic”. “To co mam?”, “Moje błogosławieństwo”. I to był początek.

Parafia bez kościoła, proboszcz bez plebanii – ks. Bartek Rajewski – Parafia pw. Świętego Wojciecha Lokalna Polska Misja Katolicka na Kensington & Chelsea w Londynie (Earls Court)

Wystąpienie ks. Bartosza Rajewskiego podczas sesji naukowej “Synodalność – szansa czy zagrożenie dla Kościoła” zorganizowanej przez zorganizowanej przez „Seminarium 35+” w Łodzi

Szczęść Boże! Proszę wybaczyć na wstępie to powiem trochę osobisty charakter tego referatu i tego, co będę mówił. Być może pojawią się tu moje osobiste emocje, ale wynika to z tego, że będę mówił o czymś, czego jestem częścią i co jest częścią mnie. O żywym organizmie wspólnoty, o mojej, naszej parafii. To moje dzisiejsze rozważanie i ten referat chciałbym rozpocząć od takiego wstępu, który zatytułowałem “Wizja kapłaństwa a wizja parafii”. Nie sposób mówić o parafii, o wspólnocie, o duszpasterstwie bez odniesienia do kapłaństwa i w oderwaniu od wizji kapłaństwa, którą przecież każdy z nas ma w jakimś sensie swoją osobistą, indywidualną, intymną, a co za tym idzie również subiektywną. Od wizji kapłaństwa bowiem, tak uważam, w dużej mierze zależy styl prowadzonego duszpasterstwa i wizja parafii. Stąd też u początku mojego referatu chciałbym przywołać fragment listu do kapłanów na Wielki Czwartek 2008 r. Ja wiem, że te listy nie zawsze cieszą się popularnością, często są krytykowane, ale ten szczególny z 2008 roku jest bardzo mi bliski. Zapadł moją pamięć i często do tego tekstu, do tego listu wracam, a tam znajdujemy między innymi trafną diagnozę.

Jak w obliczu malejących praktyk religijnych, hejtu mediów i ludzkiej obojętności uniknąć “eklezjalnej depresji” i jaką przyjąć duszpasterską strategię odnowy parafii?

Jestem proboszczem Winnicy, średniej wielkości wiejskiej parafii (3.700 osób) położonej na północnym Mazowszu, w Diecezji Płockiej, ok 50 km na północ od Warszawy. Wikary, jeden kościół, w wiosce siedziba gminy, szkoła podstawowa, średnia szkoła rolnicza. To moja pierwsza parafia w której jestem proboszczem, od 2009 roku.

Sądzę, że nie tylko mnie ogarniają czarne myśli i złe emocje, gdy widzę topniejącą liczbę praktykujących wiernych. Staram się, poświęcam, nie żałuję czasu i środków, miałem zawsze i mam zaangażowanego wikarego a mam wrażenie (a raczej obserwację), że nasza parafia się “zwija”.

Zadaję wtedy pytania o sens tego wszystkiego. Z życiem związany jest rozwój, więdnięcie i zanik wiąże się ze śmiercią. Czy czeka nas śmierć parafii, śmierć Kościoła?

Warsztaty „Synodalność dla opornych” w Dolinie Miłosierdzia

W Dolinie Miłosierdzia w Częstochowie odbyły się warsztaty służące odkrywaniu prawdziwego znaczenia synodalności. Przeprowadzone w dniach 24-25 lutego zajęcia były też zwieńczeniem prac zespołu Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego (ISKK).

Spojrzenie w przyszłość: Historia z Wielkiej Brytanii

” Jak towarzyszyć ludziom w ich relacji z Jezusem? Przecież kiedy to się stanie, w rezultacie dzieją się niesamowite rzeczy”.

Jesienią 2022 roku ojciec Brendan był zaledwie 2 miesiące po rozpoczęciu swojego pierwszej posługi proboszcza, kiedy rozpoczął zgrupowanie z Divine Renovation (Boża Renowacja). Stwierdza: “Chcę, aby moja parafia była żywa”.

Kościół katolicki pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Luton w Wielkiej Brytanii (najstarsza parafia w mieście) był parafią w trybie konserwacji. Tak się składa, że jest to również miejsce, w którym dorastał jako dziecko. Ale jego uwaga nie skupia się na przeszłości, jego wizja dotyczy tego, czym ma nadzieję stać się parafia w ciągu najbliższych 20 lat.

“Dzieci same pytają, kiedy jest niedziela, bo chcą iść do kościoła”. W tej parafii mają dobry pomysł na najmłodszych i na dorosłych też [Diecezja Koszalińsko-Kołobrzeska]

Gwieździn. Nieduża wieś między Bornym Sulinowem a Borami Tucholskimi, malutka wiejska parafia, drewniany zabytkowy kościół pod wezwaniem św. Marcina – a w nim niedzielna msza. Z miejscem dla najmłodszych, o których chce pamiętać proboszcz, ks. Marcin Gajowniczek. I z propozycją dla dorosłych, którą śmiało mogłyby przejąć inne polskie parafie.

Są resoraki, są dywaniki, są krzesełka i kolorowanki. I są dzieci. – Same pytają kiedy jest niedziela, bo chcą iść do kościoła, w którym jest tak fajnie. Czują się tutaj swobodnie i przy okazji uczą się pieśni i modlitw. Wcześniej nawet nie chciały chodzić do kościoła, bo było im za długo i za nudno – mówi w rozmowie z Dziennikiem Bałtyckim Aleksandra, mama Nikodema i Darii. O niedzielnych mszach z miejscem dla najmłodszych uczestników napisał właśnie pomorski portal.

Ks. Kazimierz Seta: wiara przekazywana jest przede wszystkim w rodzinie, poprzez styl życia [Diecezja Warszawsko-Praska]

– Wiara przekazywana jest przede wszystkim w rodzinie, poprzez styl życia, nie przez pobożne nauki – mówi ks. Kazimierz Seta, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w podwarszawskiej Zielonce. To w tej parafii dobiega właśnie końca pilotażowy program przygotowania dzieci do Pierwszej Komunii św. poprzez pracę z rodzicami. Spotykają się oni w małych grupkach prowadzonych przez katechistów, którzy ukończyli specjalny kurs prowadzony przez Wydział Teologiczny UKSW. W rozmowie z KAI, ks. Seta opowiada o programie przygotowania z perspektywy proboszcza parafii.

Program prowadzony obecnie w Zielonce w formie pilotażu zainicjowany został już 13 lat temu przez ks. Marcina Węcławskiego w archidiecezji poznańskiej. Podjęty został przez Wydział Teologiczny UKSW, który prowadzi kurs oraz formację stałą dla świeckich katechistów. W ramach przygotowania do Pierwszej Komunii św. oprócz kilku spotkań ogólnych dla dzieci i rodziców prowadzone są comiesięczne spotkania w małych grupkach dla rodziców. Otrzymują oni wówczas m.in. zadania do przepracowania z dziećmi w domu.

Spotykają się i wymieniają doświadczeniami. „Akademia dla Rodziców” w parafii na Chomiczówce [Archidiecezja Warszawska]

“Pomysł nieodpłatnych spotkań poruszających ważne tematy wychowawcze zrodził się z głosu parafian, którzy wyrażali taką potrzebę w ankietach synodalnych” – wyjaśniają organizatorzy “Akademii dla Rodziców”. To cykl spotkań z ekspertami w dziedzinie wychowania organizowanych w parafii Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych na Chomiczówce. Już we wtorek 21 marca o godz. 18:00 odbędzie się pierwsze spotkanie w wiosennej edycji

Synod o synodalności w naszej parafii – pytania, odpowiedzi, wnioski [Parafia pw. świętej Rodziny w Poznaniu]

Kiedy piszemy ten artykuł razem z ks. proboszczem Jackiem Maćkowiakiem, Kościół przygotowuje się do synodu kontynentalnego w Pradze, po wydaniu Syntezy Krajowej, która zebrała odpowiedzi ze wszystkich polskich diecezji. Nie były to łatwe pytania, gdyż dotykały całości Kościoła i naszej osobistej relacji z nim, a także ukazujące, jak bardzo głodni jesteśmy rozmowy i relacji bezpośredniej. Odpowiedzi i poruszane problemy sięgały o wiele dalej niż sama synodalność, która była tematem Synodu. Syntezę krajową, jak i wszystkie niezbędne materiały wraz z opracowaniem naszej syntezy diecezjalnej można pobrać ze strony: synodpoznan.pl

Pogłębienie wzajemnej rozmowy [Archidiecezja Poznańska]

Wiele parafii zainspirowanych Synodem kontynuuje spotkania podejmując kolejne tematy. Swoim doświadczeniem dzieli się pan Robert Jans, koordynator w parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Kuślinie: – W naszej parafii, poza przesłaną Syntezą Parafialną, wypracowaliśmy szczegółowe postulaty. Pierwszym i podstawowym było wprowadzenie stałej, cyklicznej formy spotkań między proboszczem a wiernymi. Ma to na celu pogłębienie wzajemnej rozmowy, słuchania i poznawania opinii (na wzór konsultacji synodalnych).