System parafialnych komórek ewangelizacyjnych to nowa metoda ewangelizacji zaczerpnięta z doświadczenia parafii katolickiej na Florydzie prowadzonej przez proboszcza Michaella Eiversa. W latach 80. tę metodę ewangelizacji zaszczepił w Europie ks. Piergiorgio Perini z Mediolanu. Metoda ta stanowi odpowiedź na ogłoszoną przez papieża Pawła VI EVANGELII NUNTIANDI (1975 r.).

System komórek parafialnych oparty jest na dwóch założeniach:

1. Przemiana z “uśpionego olbrzyma w parafię w ogniu” – Kardynał George Basil Hume w sposób obrazowy porównuje parafię do uśpionego olbrzyma, który potrzebuje wstrząsu, by obudzić się z półsnu: “Parafia to uśpiony olbrzym: olbrzym, ponieważ cały świat podzielony jest na parafie, a uśpiony, ponieważ popadł w głęboki letarg, z którego obudzić go może jedynie Duch Święty”; wielki organizm uśpiony tak, że wewnątrz krew krąży wolniej i nie dochodzi już do kończyn.
2. Kościół istnieje dla ewangelizacji – zgodnie ze słowami Jezusa: “Idźcie i głoście, bliskie już jest królestwo niebieskie” (Mt 10,7) jesteśmy zaproszeni do ewangelizacji w drodze, czyli na szlaku naszego życia, nie możemy czekać, aż ludzie sami zbliżą sie do nas. Chodzi o odzyskanie ich, nawrócenie oraz przemianę osób ewangelizowanych w ewangelizatorów!

 
Ewangelizacja w ramach SPKE odbywa się zasadniczo w dwóch środowiskach – oikos i komórki:

OIKOS – słowo greckiego pochodzenia oznacza: dom, ognisko domowe, znajomych, środowisko pracy, przyjaciół, miejsca rozrywki. Oikos to ludzie, z którymi utrzymujemy stałe relacje. Wyróżnia się cztery środowiska właściwe relacjom: RODZINA – PRZYJACIELE –  SĄSIEDZI – WSPÓŁPRACOWNICY.

KOMÓRKA – Tak jak komórka biologiczna jest podstawową jednostką żywego organizmu, tak komórka ewangelizacyjna jest podstawową jednostką SPKE. Komórka sama w sobie stanowi całość i jest stworzona do podziału. Musi się odżywiać – potrzebuje regularnych spotkań cotygodniowych, aby odżywiać się miłością bliźniego, uwielbieniem Pana, Słowem Bożym, świadectwem. Rośnie, przyjmując nowo nawróconych, a rozmnaża się, by szerzyć ewangelizację. Stanowi całość zintegrowaną i integrującą. Jest powiązana z parafią, która stanowi ciało Kościoła. Komórka obumiera odłączona od ciała. Jest powołana do rozwijania charyzmatów, talentów, posługi na rzecz całego Kościoła.

Liczne wspólnoty parafialne we Włoszech przyjęły tę metodę ewangelizacji. Nie dotyczy to tylko Włoch, ponieważ komórki są obecne i ciągle rozwijają się również we Francji, Szwajcarii, Belgii, Danii, Anglii, na Malcie, w Irlandii, Luksemburgu, Holandii, Niemczech, Szwecji, na Łotwie, w Polsce, w krajach Europy Wschodniej, również w Stanach Zjednoczonych, Wenezueli, Meksyku, Brazylii, Kanadzie, Singapurze, Korei, Nowej Kaledonii, na Wyspach Fidżi, w Australii, w RPA, w Gabonie, Kenii, Libanie.

Parafialne Komórki Ewangelizacyjne stwarzają konkretną okazję do wypełniania nakazu Jezusa, do ewangelizacji w obszarze parafii, bez naruszania jej tradycyjnej struktury ale odnawiając ją od wewnątrz i silnie motywując świeckich do wypełniania tego dzieła.