Pierwsza Kongregacja Generalna

2 października 2024

Prezentacja raportów 10 grup badawczych ustanowionych przez papieża Franciszka

Grupa 10

Przyjęcie rezultatów podróży ekumenicznej w zakresie praktyk kościelnych (SP 7)

(tłumaczenie automatyczne DeepL)

Wprowadzenie

W trakcie całego procesu synodalnego, podczas konsultacji lokalnych, zgromadzeń kontynentalnych i pierwszej sesji rzymskiej, narastało wezwanie do pójścia dalej drogą jedności i relacji ekumenicznych.

Jak stwierdzono w IL2 §9, tuż przed podaniem tytułu i tematu naszej Grupy Studyjnej 10, „synodalność jest warunkiem kontynuowania ekumenicznej drogi ku widzialnej jedności wszystkich chrześcijan”. A w §107 wspomniano, że „wśród najbardziej znaczących owoców Synodu 2021-2024 jest intensywność ekumenicznego impulsu i obietnica, która go charakteryzuje”. Ponieważ coraz bardziej doświadczamy, jak synodalność sprzyja ekumenizmowi, a ekumenizm wzywa do wspierania synodalności, nasza grupa studyjna jest proszona o zbadanie recepcji owoców ekumenicznej podróży w praktykach kościelnych w odniesieniu do trzech konkretnych pytań:

1. Współzależność i praktyka synodalności i prymatu,
2. Kwestia gościnności eucharystycznej (Communicatio in sacris)
3. Zrozumienie fenomenu wspólnot „bezwyznaniowych” i inspirowanych chrześcijaństwem ruchów „odrodzeniowych” wraz z pytaniem, jak odnosić się do nich jako katolicy w perspektywie ekumenicznej.

Nasza grupa rozpoczęła swoją pracę z entuzjazmem od spotkania online, a podczas synodu spotkamy się po raz pierwszy osobiście 12 października, co pozwoli nam sfinalizować plan pracy i harmonogram z myślą o utworzeniu trzech podgrup do pracy nad każdym z trzech konkretnych tematów.

Prezentacja trzech tematów

T1 W przypadku naszego pierwszego tematu dotyczącego synodalności i prymatu, otrzymana prośba brzmi:

W świetle dialogów teologicznych i zwracając uwagę na konkretne reperkusje eklezjalne pogłębienie wzajemnej współzależności między synodalnością i prymatem na różnych poziomach eklezjalnych, ze szczególnym odniesieniem do „sposobu rozumienia posługi Piotrowej w służbie jedności” (SP 7h)

• Grupa, uznając wzajemne powiązania między poziomami lokalnymi, regionalnymi i międzynarodowymi w Kościele, proponuje skupienie się na Kościele jako całości.
  
  Naszym celem jest pogłębienie naszego rozumienia synodalności i prymatu na poziomie powszechnym, czerpiąc z dokumentu „Biskup Rzymu”, październikowego dokumentu pt. Biskupa Rzymu”, wyników rozeznania październikowego zgromadzenia oraz Instrumentum laboris 2, w szczególności sekcji 100-108 dotyczących posługi Biskupa Rzymu na rzecz jedności, a także odpowiedzi na ten dokument przesłanych do DPCU przez inne Kościoły i wspólnoty chrześcijańskie.
• Odpowiadając na wezwanie Instrumentum Laboris„do podjęcia kwestii sprawowania posługi Piotrowej w tym świetle [ekumenicznych i synodalnych owoców synodu], otwierając ją »na nową sytuację« (UUS 95)” (IL2 107), zamierzamy opracować praktyczne propozycje sprawowania posługi Piotrowej w nowych ramach ekumenicznych i zbadać potencjał ekumenicznych procesów synodalnych zakorzenionych w naszej wspólnej tożsamości chrzcielnej.

T2 W odniesieniu do naszego drugiego tematu dotyczącego gościnności eucharystycznej (Communicatioin sacris), otrzymana prośba brzmi: „Dogłębne studium z teologicznego, kanonicznego i duszpasterskiego punktu widzenia kwestii gościnności eucharystycznej (communicatio in sacris), w świetle związku między komunią sakramentalną i kościelną, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia i ekumenicznego znaczenia par i rodzin międzykościelnych (por. RdS 7i)”.

• Nasza grupa ma na celu wyjaśnienie terminologii („gościnność eucharystyczna”/„Communicatio in Sacris”) i poszerzenie refleksji na życie sakramentalne (namaszczenie chorych, małżeństwa) i niesakramentalne (liturgia i kult, pogrzeby itp.), biorąc pod uwagę lokalne realia duszpasterskie naznaczone rosnącą różnorodnością ekumeniczną.
• Nasze podejście polega na zbieraniu doświadczeń i praktyk oraz słuchaniu pytań związanych z konkretnymi sytuacjami w różnych kontekstach. Będziemy szczególnie uważni na doświadczenia i potrzeby małżeństw i rodzin międzykościelnych, a także wspólnot, kongregacji i ruchów ekumenicznych. Przeanalizujemy również istniejące umowy dwustronne i najlepsze praktyki ekumenizmu duszpasterskiego na poziomie lokalnym.
• Ta metodologia pozwoli nam podejść do zagadnienia w sposób synodalny, prowadząc dialog z zasadami teologicznymi, normami kanonicznymi i rzeczywistością duszpasterską. Naszym celem jest sformułowanie propozycji, które promują jedność chrześcijan i odpowiadają na duchowe potrzeby wiernych w różnych kontekstach ekumenicznych, godząc podstawy teoretyczne z żywym doświadczeniem.

T3 W przypadku naszego trzeciego tematu dotyczącego „fenomenu wspólnot »bezwyznaniowych« i inspirowanych chrześcijaństwem ruchów »odrodzenia«”, otrzymana prośba brzmi: „Dogłębna i otwarta refleksja »nad fenomenem wspólnot «bezwyznaniowych” i ruchów „odrodzenia” inspirowanych chrześcijaństwem„ (charyzmatycznych / zielonoświątkowych) (RdS 7j)”.

• Naszą perspektywą jest zapewnienie kompleksowego i zniuansowanego zrozumienia tych kościelnych wspólnot/ruchów. Naszą propozycją jest zbadanie w pozytywny sposób tego, czego możemy się od nich nauczyć w duchu wymiany darów oraz wspieranie konstruktywnego zaangażowania i wzajemnego wzrostu w ramach szerszej rodziny chrześcijańskiej.
• Będziemy czerpać z dialogów, doświadczeń i wyzwań podnoszonych przez Kościoły lokalne, wyrażonych w syntezie synodalnej, aby opracować pewne wytyczne duszpasterskie dla wspólnot katolickich zajmujących się tą rzeczywistością w terenie.

Metoda

Nasze podejście polega na wyartykułowaniu perspektywy teologicznej, kanonicznej i duszpasterskiej, koncentrując się na praktyce, wsłuchując się w konkretne sytuacje, pytania i kwestie poruszane w kościołach lokalnych w odniesieniu do trzech tematów, które musimy zbadać. Chcemy być zakorzenieni w metodzie synodalnej, kładąc nacisk na słuchanie, rozeznawanie i uwzględnianie różnorodności kontekstów, w których ma miejsce ekumenizm.

• Zgadzamy się, że celem jest przygotowanie propozycji dla Ojca Świętego, w tym sugestii dotyczących kierunków duszpasterskich dla Kościołów lokalnych.
• Jeśli chodzi o refleksję teologiczną, mamy już wiele dokumentów, z których możemy czerpać i rozpoczniemy naszą pracę od mapowania ważnych odniesień do każdego z naszych trzech tematów, ale chcemy szczególnie słuchać sensus fidei , patrząc na wdrażanie i łączenie się z lokalnymi kościołami. Uważamy, że ważne jest, aby wziąć pod uwagę różnorodność lokalnych kontekstów dotyczących sytuacji ekumenicznej.
• Pierwszym zadaniem było zebranie pierwszej i drugiej syntezy synodalnej z konferencji biskupów przesłanych do Sekretariatu Generalnego w wyniku lokalnych konsultacji dotyczących ekumenizmu.
• Ponadto DPCU rozpoczęło już konsultacje na te trzy tematy wśród swoich członków i konsultorów, a ich opinie i refleksje zostaną przekazane do Dykasterii do końca września i zostaną włączone do naszej pracy.
• Oczekuje się również, że inne kościoły i wspólnoty chrześcijańskie prześlą swoje reakcje na dokument „Biskupa Rzymu”.

Skład grupy

Grupa Studyjna 10 została zorganizowana przez Sekretariat Generalny Synodu i Dykasterię ds. Skupia ona ekspertów w dziedzinie ekumenizmu z różnych kontynentów i środowisk zaangażowanych w dialog ekumeniczny, nauczanie i badania duszpasterskie.