Parafia w centrum miasta, z bardzo dużym zaangażowaniem świeckich. To oni sprawiają, że nasz kościół żyje. Wierni razem z kapłanami są mocno zaangażowani w działalność ewangelizacyjną, charytatywną, wychowawczą, medialną i formacyjną. Wspólnoty prowadzą dom dziecka, świetlicę dla zaniedbanych dzieci, szkołę, zespoły muzyczne, wydawnictwo, telewizję internetową. Prowadzą regularną ewangelizację w łódzkich więzieniach, szpitalach, domach dziecka, szkołach i innych parafiach. Przygotowują dorosłych do bierzmowania. Prowadzą prężne duszpasterstwo niesakramentalnych. W swoim gronie mają 12 dziewic konsekrowanych, dwóch diakonów świeckich, ponad dwudziestu nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej. Ich styl działania sprawia, że świeccy odnajdują się w misji Kościoła i angażują się w ewangelizację. W kościele nie brakuje im zaangażowanych w ewangelizację studentów, młodzieży i dzieci. Przed ślubami w parafii spotykają się z narzeczonymi w ich domu, aby uczyć ich wspólnej modlitwy i rozmów o Bogu. To samo robią z rodzicami kandydatów do bierzmowania i pierwszej Komunii. To wszystko prowadzą przygotowani świeccy, nieustannie formowani i zasilani przez kolejnych świeckich, którzy dołączają do poszczególnych sektorów ewangelizacji.

Parafia liczy 1400 mieszkańców. Na czym zatem polega jej fenomen? Sekret polega polega na zaufaniu świeckim w Kościele, którzy łączą swoją pasję i profesjonalizm z charyzmatem i osobistą formacją. Drogą formacji świeckich są rekolekcje ignacjańskie. Przed pandemią wspólnota wraz z jezuitami z Łodzi przeprowadzała przez modlitwę w ciszy ponad tysiąc osób każdego roku. Są wierni tej formacji duchowej od ponad trzydziestu lat. W tym momencie dysponują ponad pięćdziesiątką świeckich kierowników duchowych w średnim wieku, którzy formują kolejne pokolenia.

Oprócz zaufania jest jeszcze druga ważna sprawa. Tworzymy razem z ludźmi świeckimi jedną wielką armię, która ma misję w Kościele. Idziemy razem. Kapłani nie są wyżej, nie są mądrzejsi. Na wielu sprawach znają się gorzej. Nie raz mówią słabsze konferencje od świeckich. Stajemy w prawdzie z naszym obdarowaniem i każdy z nas daje to, co może i ile może. Ludziom świeckich należą się godne warunki do modlitwy, świętowania. Robimy wszystko, aby salki były schludne, ciepłe, dostępne. Podobnie kościół. Wszystko tak, aby bardziej służyło naszej armii do podejmowania działań.