Dokument końcowy Synodu o synodalności:
Dokument końcowy (audiobook – PDF)

Encyklika Dilexit nos: (audiobookPDF

Medytacja poranna - s. Maria Grazia Angelini O.S.B. - Rekolekcje Fraterna Domus - Sacrofano - dzień 2 (2.10.2023r.)

Medytacja poranna - s. Maria Grazia Angelini O.S.B. - Rekolekcje Fraterna Domus - Sacrofano - dzień 3 (3.10.2023r.)

Wtorek 3 października 2023 r. – Jutrznia

Magnificat,

“Młode” spojrzenie na świat i Kościół

 Celebracja, jak wiemy i być może doświadczamy, jest intymną energią podróży synodalnej. We wszystkich jej etapach i przejściach. Sam Synod odbywa się jako “celebracja”. A z celebrowanej liturgii czerpie światło i orientację dla nowych języków i nowych ścieżek Nic więc dziwnego, że propozycja na ten ostatni dzień rekolekcji jest umieszczona w świetle Magnificat – pieśni Początku, która wypełnia każdy dzień modlitwy Kościoła.

“Wymierz mi, Boże, sprawiedliwość !” (Ps 42, 1), wzywaliśmy w jutrzni, wyrażając jęk uciskanej ludzkości i stworzenia poddanego próżności i w bólach porodowych (Rz 8, 20-24), w uścisku powszechnego smutku, który przesłania nasze dni. Ale potem, bez przerwy – tak zwyczajny kontrapunkt modlitwy Kościoła – zaintonowaliśmy: “Wszystko śpiewa i krzyczy z radości” (Ps 63, 14). To właśnie ten kontrapunkt błagania i uwielbienia jest nieruchomą pieśnią wiary, gromadzącą dysonansowe harmonie widzialnych i ukrytych światów, towarzyszącą nam aż do wieczora w walce o wiarę, o bycie w towarzystwie ludzi jako “wszystkich braci”.

I tak wieczorem czeka na nas Matka. Nieszporne wezwanie każdego dnia, w Magnificat, wita nas i objawia nam, jak doprowadzić do końca każde dzieło podjęte w posłuszeństwie wiary. Gdy zapada wieczór, Matka Boża czeka na nas ze swoją pieśnią. Pieśnią niezwykłą w swoim potencjale prorockiego odczytywania historii. Syntezą “matczyną”, która gromadzi i oświetla naszą postrzępioną ludzką historię. I wskazuje drogę.

Znajduje się ono na początku na ustach Maryi odwiedzającej Elżbietę (Łk 1, 39-56), która nosi w zarodku we własnym ciele bardzo ciężką tajemnicę życia. Jak się nią podzielić? Jak rzucić wyzwanie niemożliwemu, opowiadając o tym, co jej się przydarzyło? Tylko w pieśni, w pieśni, która obejmuje wszechświat i pokolenia, gdzie jej drobna historia jako dziewczyny z Nazaretu znajduje swój właściwy horyzont.

Pieśń jest dedykowana Najwyższemu, ale skierowana jest również do współczesnych, jak i przyszłych czytelników, angażując wszystkie pokolenia w głęboką duchową komunikację. Wspaniałe dzieło, które czerpie ze starożytnego dziedzictwa (1 Sam 2,1-10): kobiety przed nią sprostały niemożliwemu poprzez modlitwę i łzy, a Maryja podejmuje to dziedzictwo.

Tak więc ze spotkania Maryi ze starszą kuzynką Elżbietą emanuje godna podziwu wzajemność łaski. Magnificat wyrasta z autentycznej “duchowej rozmowy”, jako modlitwa mająca prowadzić Kościół i nadawać tempo jego podróży w czasie. Oto jej dni.

Pieśń młodej kobiety ośmiela się interpretować historię w świetle niedostrzegalnego i przemieniającego wydarzenia – które radykalnie angażuje ją w ciało, wywraca jej życie, jej małość – “nihilność” (oudeneia) – i w ten sposób otwiera godną podziwu wizję historii uniwersalnej, przyszłości, którą proroczo łączy z przeszłością. W ten sposób Maryja przekazuje swoją pieśń Kościołowi Bożemu w drodze – aby zebrać w modlitwie zejście wieczoru i otworzyć przyszłość na każdym kroku. Także spotkania synodalne . Dobrze będzie o tym pamiętać. Inspirujmy się niemożliwością Boga, widzianą przez małą dziewczynkę z Nazaretu, Zwiastowaniem.

Mała dziewczynka z Galilei – la chica, la guapa, jak powiedzieliby niektórzy – wzmocniona błogosławieństwem kuzynki, roztapia się w pieśni do “Boga, mego Zbawiciela, (…) który wejrzał”, pieśni, by “uczynić Go wielkim”. W tym “moim” zbawicielu nie ma nic intymnego, ale raczej jest zaangażowanie wszystkich: Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg Jezusa, zawsze gromadzi swój kościół poprzez jednostkę, która pozwala się zaangażować ciałem i duszą w niemożliwość Boga.

Nieszporna pieśń kościoła jest również oddechem, który napędza ścieżkę synodalną. “Nie do ciebie należy praca, ale nie możesz od niej uciec” – powiedział rabin Tarfon, jeden ze starożytnych mędrców Miszny (Awot II:19). Cóż, Magnificat jest dla Kościoła i jego procesu synodalnego codzienną łaską spełnienia; łaską, która popycha go naprzód, ponad różnicami i przeciwieństwami. Napędza z intymną pewnością, że Pan mimo wszystko daje łaskę, patrzy na ubóstwo, zna – od Egiptu uciskanego ludu po Golgotę Syna – nasze trudy i cierpienia.

Godzina Magnificat, o zmroku (Łk 24,29) – jest potajemnie wzbogacona o nieskończone rezonanse po tym dniu, kiedy po raz pierwszy zaśpiewano ją w ziemi Judy. Jest w niej zapisana cała historia świętego ludu Bożego. Niewiasta-Matka może również śpiewać ją na każdym kroku swojej ucieczki na tę cichą pustynię, gdzie jest karmiona przez dobre 1260 dni – zgodnie z Ap 12,6. Tutaj nie jest już dziewczyną z Nazaretu, jest Niewiastą, która woła, rodzi, a następnie jest karmiona w schronieniu na pustyni, pod potężną ręką Boga (1 P 5,6). Ona jest świętym Kościołem Bożym.

W kościele Magnificat odnawia się każdego dnia w Eucharystii, tkając historię początków, smutków i błogosławieństw oraz postrzępioną tkaninę dni na przestrzeni wieków. Aż do dzisiaj. Komunia świętych, wszystkich pokoleń, jest wpleciona w jej łono, kobiety, która się wstawia (Łk 1,48.50).

Maryja patrzy na historię od strony jej spełnienia, zgodnie z logiką odwrócenia losów, realizacji niemożliwego obiecanego przez Boga, i widzi, że już się spełniło. Tego spojrzenia wiary brakuje nam, abyśmy mogli uczynić Magnificat akordem recytacji zwykłych dni.

Magnificat i następujące po nim: jeden i ten sam styl, “bez oglądania się za siebie” – to dzisiejsza Ewangelia. Bez dygresji i rozwodzenia się nad obcymi celami. Z łagodnością i pokorą. Imiona, twarze, pytania, porównania, wybory, pod tym jednoczącym spojrzeniem, “bez oglądania się za siebie”.

Pomiędzy Benedictus a Magnificat rytm drogi Kościoła jest naznaczony inną narracją o trudach, smutkach, konfliktach, wyborach i nadziejach: jakby widzenie niewidzialnego (Hbr 11,27). Obyśmy dzięki Duchowi Świętemu, w którym zostaliśmy ochrzczeni, nigdy nie utracili rytmu, jaki ta “matczyna” modlitwa nadaje niepewnym krokom życia i synodalnej wędrówce całego świętego ludu Bożego.

Medytacja poranna - s. Maria Grazia Angelini O.S.B. - transmisja

Kanały YT na których mogą być dostępne udostępniane transmisje w innych wersjach językowych

Najnowsze wiadomości synodalne

W homilii wygłoszonej po śmierci Papieża Franciszka kardynał Grzegorz Ryś podkreślił, że zmarły Papież pozostawił Kościołowi i światu przesłanie otwartości, miłosierdzia oraz głębokiego zaangażowania na rzecz ubogich i rodziny. Kardynał Ryś w łódzkiej katedrze przewodniczył Mszy świętej dziękczynnej za pontyfikat Franciszka. Czytaj wszystko  ... Read more
Published on: 2025-04-22
Pod przewodnictwem kard. Mario Grecha, sekretarza generalny Sekretariatu Generalnego Synodu odbyło się 7 kwietnia trzecie posiedzenie XVI Rady Zwyczajnej Sekretariatu Generalnego Synodu. Dyskutowano nad przygotowaniem dokumentu wspierającego fazę realizacji, który ma zostać opublikowany pod koniec maja 2025 roku. Czytaj wszystko  ... Read more
Published on: 2025-04-07
Papież skierował krótkie przesłanie do uczestników kapituły generalnej salezjanów. Ubolewa, że nie może się z nimi spotkać osobiście. „Choć z daleka, pragnę zachęcić was do przeżywania tego czasu słuchania Ducha i rozeznawania synodalnego z ufnością i zaangażowaniem”. Czytaj wszystko  ... Read more
Published on: 2025-04-07
„W duchu synodalnym słuchajcie, co Duch mówi waszym Kościołom, nie lękajcie się nowości, lecz rozeznawajcie w niej Bożą inicjatywę, która zawsze nas zaskakuje” – zachęcał Franciszek słowackich katolików pielgrzymujących do Rzymu, do których skierował okolicznościowe przesłanie. Papież docenił też wielowiekową chrześcijańską tradycję Kościoła na Słowacji, „uświęconą świadectwem świętych Cyryla i... Read more
Published on: 2025-04-04
Międzynarodowa Komisja Teologiczna opublikowała dokument „Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel. 1700-lecie Ekumenicznego Soboru Nicejskiego (325-2025)”, poświęcony pierwszemu soborowi ekumenicznemu, który przeszedł do historii jako wydarzenie definiujące wiarę w zbawienie przez Jezusa Chrystusa i w Jedynego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Dokument składa się z czterech rozdziałów, koncentrujących się na... Read more
Published on: 2025-04-03