Diecezja Sosnowiecka
Informacja na temat syntezy diecezjalnej
Na początku maja bieżącego roku zakończył się diecezjalny etap synodu o synodalności. Po zakończeniu prac, diecezjalny zespół koordynacyjny, opracował syntezę, która następnie została przekazana odpowiednim organom Konferencji Episkopatu. Synteza została przygotowana na podstawie przeprowadzonych konsultacji oraz ankiet otrzymanych przez zespół diecezjalny.
Zebrane myśli zostały przedstawione bez oceniania i wartościowania oraz, w przypadku konkretnych uwag, bez weryfikowania zgodności ze stanem faktycznym – ich celem jest przekazanie pragnień i doświadczeń przedstawionych przez uczestników synodu.
Najważniejsze punkty zawarte w syntezie diecezjalnej, przedstawiają się następująco:
1. TOWARZYSZE PODRÓŻY
Niektóre parafie są „synodalne”, inne dość zamknięte. Są wspólnoty parafialne, w których zdanie innych jest brane pod uwagę, proboszcz współpracuje z wszystkimi wspólnotami, angażuje świeckich. Są takie miejsca, że na marginesie pozostają jedynie osoby, które nie deklarują przynależności do żadnych z grup. Ale nawet wtedy, jeżeli tylko przychodzą do kościoła, i uczestniczą w jakichś uroczystościach, są angażowani przez Księdza
Są parafie, w których działa rada parafialna i takie, w których jej nie ma. Można odnieść wrażenie rywalizacji między wspólnotami jeśli takowe już są w parafii, czy diecezji.
2. SŁUCHANIE
Słuchanie Słowa Bożego dokonuje przede wszystkim na Eucharystii
Okazją do wymiany spostrzeżeń i uwag duszpasterskich jest coroczna wizyta duszpasterska, a także udział w spotkaniach wspólnot religijnych
3. ZABIERANIE GŁOSU
Wśród wiernych jest obecne pragnienie, aby homilia była ewangeliczną nauką, zrozumiałą dla wiernych. Potrzeba lepszego (w sposób zrozumiały) tłumaczenia sakramentów i tego, co się dzieje w Kościele.
Wierni mają przekonanie, że ich głos nie liczy się w Kościele. Brak jasno sprecyzowanej przestrzeni do wypowiadania się przez osoby świeckie. Dialog świeccy – duchowni jest słaby.
Przestrzeni do wypowiadania potrzebują zwłaszcza młodzi, a szczególnie dzieci i młodzież szkolna, której brakuje możliwości swobodnego wypowiadania się w sprawach trudnych,
4. CELEBROWANIE
Wierni są zdania, że modlitwa i uczestnictwo w liturgii jest dla nich bardzo ważne. Pomaga lepiej zrozumieć główne prawdy wiary i umacnia w wierze.
Pragnieniem wiernych jest staranne sprawowanie Eucharystii, dostęp do adoracji Najświętszego Sakramentu, dostęp do sakramentów, w tym spowiedzi. Cenne są homilie wygłaszane również w dni powszednie.
Wierni wyrażają pragnienie włączania się w liturgię poprzez: czytanie Słowa Bożego, śpiew, zbieranie kolekty. Zauważalny jest w części parafii brak troski przykładanej do tego, aby liturgia była piękna, słaba jakość oprawy muzycznej oraz brak przygotowania lektorów
5. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W NASZEJ WSPÓLNEJ MISJI
Pojawiają się głosy dotyczące konieczności posiadania ze strony Kościoła lepszej propozycji dla młodzieży
W opinii wiernych brak jest opieki i troski o ludzi żyjących w niesakramentalnych związkach. Osoby starsze mają problemy z dotarciem do Kościoła ze względu na choroby i odległość.
Ludzie wierzący wstydzą się przyznawać do swojej wiary i o niej mówić. Spowiedź jest sakramentem, którego wierzący się boją i często mają złe doświadczenia na tym polu.
Osoby zaangażowane w życie Kościoła wyrażają świadomość, że każdy jako ochrzczony członek Kościoła, może i powinien w swoich rodzinach, miejscach pracy, być przykładem człowieka wierzącego.
6. DIALOG W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE
Wielokrotnie wyrażane pragnienie wiernych, aby kazania były bez polityki, a Kościół nie stawał po stronie jednej partii politycznej. Są też jednak głosy wdzięczności za to, że ich duszpasterz nie włącza się w polityczne dyskusje. Odmienne poglądy dotyczące życia i funkcjonowania w społeczeństwie są tam traktowane z szacunkiem. Rzeczy spornerozwiązywane są drogą dialogu i podczas szczerej rozmowy.
Wierni proszą, aby bardziej wyjaśniać katechizm – główne prawdy wiary. Postulowane jest wyjście z nauką poza świątynie oraz prowadzenie tematycznych katechez dla dorosłych.
7. EKUMENIZM
Wskazano jak wiele rzeczy nas łączy, i że powinniśmy czerpać od siebie nawzajem. Podkreślono rolę jaką odgrywa w kościołach protestanckich wspólnota, którą buduje się poprzez wspólne rozważanie Pisma Świętego czy też różnego rodzaju kiermasze. Są rodziny funkcjonujące w obu wspólnotach religijnych (część wyznania rzymskokatolickiego, część protestanckiego), które są przykładem szacunku dla różnych tradycji.
8. WŁADZA I UCZESTNICTWO
Wierni chwalą praktykę przedstawiania corocznych sprawozdań z zarządzania parafią i rozliczeń finansowych, co ich zdaniem bardzo podnosi wiarygodność i zwiększa zaufanie.
Jeżeli chodzi o pracę zespołowa miedzy Biskupem a duszpasterzami, wierni widzą ją we wspólnym kontaktowaniu się, odwiedzaniu parafii, uczestniczeniu w ważnych wydarzeniach w parafii, jak odpust czy bierzmowanie. Współpraca duszpasterzy miedzy sobą polega na wzajemnym wspieraniu się podczas rekolekcji w spowiadaniu wiernych, pomocy w sprawowaniu Mszy św. podczas choroby, głoszeniu rekolekcji.
9. ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE DECYZJI
Obok głosów doceniających współuczestnictwo w podejmowaniu decyzji w ramach rad parafialnych (tam gdzie one są), jest też jednak sporo głosów podkreślających zbytnią samodzielność proboszcza, który „o wszystkim musi zdecydować samodzielnie”.
Jest zauważalny brak planu ewangelizacyjnego. Wierni odnoszą wrażenie że programy duszpasterskie nie są z nimi uzgadniane. Brak przytulnej salki do dyspozycji, mimo ogromnej pustej przestrzeni na plebanii.
Zwrócono uwagę na słabo działające strony internetowe parafii. Potrzeba informacji jakie grupy działają w parafii i co się dzieje w sąsiednich parafiach.
10. FORMOWANIE SIĘ W SYNODALNOŚCI
Konsultacje synodalne były okazją do spotkania i podjęcia rozmowy o Kościele – przede wszystkim tym lokalnym. Pokazało to, że odgórne inicjatywy zasięgnięcia opinii wiernych w sprawach dotyczących życia Kościoła, sprzyjają podjęciu dyskusji, tworzą przestrzeń do dialogu i spotkania.
Doświadczenie pokazuje, że wierni rzadko sami z siebie przychodzą do kapłanów rozmawiać o sprawach Kościoła lokalnego, nie mówiąc o powszechnym, a nawet jeśli to robią, nie zawsze ich pojedynczy głos może być przekazany dalej. Synod tworzy narzędzia i okazje do podjęcia takich rozmów.
Diecezjalny zespół koordynacyjny
ks. Andrzej Nackowski
p. Ewa Łopatka
[Źródło: http://diecezja.sosnowiec.pl/files/files/Synteza-skrót.pdf]
Podsumowania procesu synodalnego w innych diecezjach, parafiach oraz perspektywa uczestników spotkań synodalnych
Diecezja Łomżyńska
1. Przebieg Synodu w Diecezji Łomżyńskiej
Uroczyste otwarcie Synodu w Diecezji Łomżyńskiej nastąpiło w niedzielę 22 listopada 2021 r. pod przewodnictwem Biskupa Łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego. Jednocześnie tego samego dnia otwarto proces synodalny w dekanatach. Uroczystościom przewodniczyli księża dziekani.
Opóźnienie w stosunku do ogólnokościelnej daty nastąpiło z powodu chęci lepszego przygotowania do praktycznego działania animatorów synodalnych w parafiach. Stąd od początku października do połowy listopada 2021 roku przeprowadzono spotkania formacyjne animatorów we wszystkich dekanatach Diecezji Łomżyńskiej. Kolejnym etapem było posiedzenie Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej oraz Rady Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Łomżyńskiej. Tematyka spotkań została w całości poświęcona procesowi synodalnemu. Członkowie obu gremiów zastanawiali się też nad tym, jak skuteczniej przeprowadzić działania synodalne we wspólnotach parafialnych.
Parafia pw. św. Andrzeja Boboli w Warszawie
Etap parafialny i dekanalny Synodu zakończyły się. Dziękujemy wszystkim, którzy wzięli udział w spotkaniach synodalnych oraz tym, którzy udzielili odpowiedzi na pytania synodalne.
Etap parafialny synodu był owocnym czasem słuchania siebie nawzajem i rozeznawania. Przeprowadzone zostały szerokie konsultacje we wspólnotach i grupach parafialnych, w duszpasterskiej radzie parafialnej, w szkołach znajdujących się na terenie parafii przez katechetów, przez ankietę internetową i papierową oraz na trzech otwartych spotkaniach synodalnych w parafii.
Synod jest szansą
Synod jest potrzebnym głosem w Kościele, ale jest to głos doradczy. Jego celem nie jest ustalanie większością głosów nowych zasad wiary czy zmiana zasad moralnych. Dla mnie spotkania synodalne były okazją do ciekawych rozmów o Kościele, do słuchania opinii innych osób. Dały mi możliwość lepszego zrozumienia omawianych tematów.
Dialog w Kościele jest ważny i potrzebny
O synodzie pierwszy raz usłyszałem w październiku ubiegłego roku i już wtedy, nie do końca świadomy o co w nim jeszcze chodzi, wziąłem udział w spotkaniach synodalnych organizowanych w ramach spotkań liderów grup ruchu Mężczyźni św. Józefa. Niedługo potem, zostałem poproszony o organizację takich spotkań przez ks. Proboszcza własnej parafii. Organizacja spotkań wymusiła głębsze poznanie tematu i odkrycie tego, jak bardzo rozpoczęty synod jest potrzebny Kościołowi.