Diecezja Sosnowiecka
Informacja na temat syntezy diecezjalnej
Na początku maja bieżącego roku zakończył się diecezjalny etap synodu o synodalności. Po zakończeniu prac, diecezjalny zespół koordynacyjny, opracował syntezę, która następnie została przekazana odpowiednim organom Konferencji Episkopatu. Synteza została przygotowana na podstawie przeprowadzonych konsultacji oraz ankiet otrzymanych przez zespół diecezjalny.
Zebrane myśli zostały przedstawione bez oceniania i wartościowania oraz, w przypadku konkretnych uwag, bez weryfikowania zgodności ze stanem faktycznym – ich celem jest przekazanie pragnień i doświadczeń przedstawionych przez uczestników synodu.
Najważniejsze punkty zawarte w syntezie diecezjalnej, przedstawiają się następująco:
1. TOWARZYSZE PODRÓŻY
Niektóre parafie są „synodalne”, inne dość zamknięte. Są wspólnoty parafialne, w których zdanie innych jest brane pod uwagę, proboszcz współpracuje z wszystkimi wspólnotami, angażuje świeckich. Są takie miejsca, że na marginesie pozostają jedynie osoby, które nie deklarują przynależności do żadnych z grup. Ale nawet wtedy, jeżeli tylko przychodzą do kościoła, i uczestniczą w jakichś uroczystościach, są angażowani przez Księdza
Są parafie, w których działa rada parafialna i takie, w których jej nie ma. Można odnieść wrażenie rywalizacji między wspólnotami jeśli takowe już są w parafii, czy diecezji.
2. SŁUCHANIE
Słuchanie Słowa Bożego dokonuje przede wszystkim na Eucharystii
Okazją do wymiany spostrzeżeń i uwag duszpasterskich jest coroczna wizyta duszpasterska, a także udział w spotkaniach wspólnot religijnych
3. ZABIERANIE GŁOSU
Wśród wiernych jest obecne pragnienie, aby homilia była ewangeliczną nauką, zrozumiałą dla wiernych. Potrzeba lepszego (w sposób zrozumiały) tłumaczenia sakramentów i tego, co się dzieje w Kościele.
Wierni mają przekonanie, że ich głos nie liczy się w Kościele. Brak jasno sprecyzowanej przestrzeni do wypowiadania się przez osoby świeckie. Dialog świeccy – duchowni jest słaby.
Przestrzeni do wypowiadania potrzebują zwłaszcza młodzi, a szczególnie dzieci i młodzież szkolna, której brakuje możliwości swobodnego wypowiadania się w sprawach trudnych,
4. CELEBROWANIE
Wierni są zdania, że modlitwa i uczestnictwo w liturgii jest dla nich bardzo ważne. Pomaga lepiej zrozumieć główne prawdy wiary i umacnia w wierze.
Pragnieniem wiernych jest staranne sprawowanie Eucharystii, dostęp do adoracji Najświętszego Sakramentu, dostęp do sakramentów, w tym spowiedzi. Cenne są homilie wygłaszane również w dni powszednie.
Wierni wyrażają pragnienie włączania się w liturgię poprzez: czytanie Słowa Bożego, śpiew, zbieranie kolekty. Zauważalny jest w części parafii brak troski przykładanej do tego, aby liturgia była piękna, słaba jakość oprawy muzycznej oraz brak przygotowania lektorów
5. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W NASZEJ WSPÓLNEJ MISJI
Pojawiają się głosy dotyczące konieczności posiadania ze strony Kościoła lepszej propozycji dla młodzieży
W opinii wiernych brak jest opieki i troski o ludzi żyjących w niesakramentalnych związkach. Osoby starsze mają problemy z dotarciem do Kościoła ze względu na choroby i odległość.
Ludzie wierzący wstydzą się przyznawać do swojej wiary i o niej mówić. Spowiedź jest sakramentem, którego wierzący się boją i często mają złe doświadczenia na tym polu.
Osoby zaangażowane w życie Kościoła wyrażają świadomość, że każdy jako ochrzczony członek Kościoła, może i powinien w swoich rodzinach, miejscach pracy, być przykładem człowieka wierzącego.
6. DIALOG W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE
Wielokrotnie wyrażane pragnienie wiernych, aby kazania były bez polityki, a Kościół nie stawał po stronie jednej partii politycznej. Są też jednak głosy wdzięczności za to, że ich duszpasterz nie włącza się w polityczne dyskusje. Odmienne poglądy dotyczące życia i funkcjonowania w społeczeństwie są tam traktowane z szacunkiem. Rzeczy spornerozwiązywane są drogą dialogu i podczas szczerej rozmowy.
Wierni proszą, aby bardziej wyjaśniać katechizm – główne prawdy wiary. Postulowane jest wyjście z nauką poza świątynie oraz prowadzenie tematycznych katechez dla dorosłych.
7. EKUMENIZM
Wskazano jak wiele rzeczy nas łączy, i że powinniśmy czerpać od siebie nawzajem. Podkreślono rolę jaką odgrywa w kościołach protestanckich wspólnota, którą buduje się poprzez wspólne rozważanie Pisma Świętego czy też różnego rodzaju kiermasze. Są rodziny funkcjonujące w obu wspólnotach religijnych (część wyznania rzymskokatolickiego, część protestanckiego), które są przykładem szacunku dla różnych tradycji.
8. WŁADZA I UCZESTNICTWO
Wierni chwalą praktykę przedstawiania corocznych sprawozdań z zarządzania parafią i rozliczeń finansowych, co ich zdaniem bardzo podnosi wiarygodność i zwiększa zaufanie.
Jeżeli chodzi o pracę zespołowa miedzy Biskupem a duszpasterzami, wierni widzą ją we wspólnym kontaktowaniu się, odwiedzaniu parafii, uczestniczeniu w ważnych wydarzeniach w parafii, jak odpust czy bierzmowanie. Współpraca duszpasterzy miedzy sobą polega na wzajemnym wspieraniu się podczas rekolekcji w spowiadaniu wiernych, pomocy w sprawowaniu Mszy św. podczas choroby, głoszeniu rekolekcji.
9. ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE DECYZJI
Obok głosów doceniających współuczestnictwo w podejmowaniu decyzji w ramach rad parafialnych (tam gdzie one są), jest też jednak sporo głosów podkreślających zbytnią samodzielność proboszcza, który „o wszystkim musi zdecydować samodzielnie”.
Jest zauważalny brak planu ewangelizacyjnego. Wierni odnoszą wrażenie że programy duszpasterskie nie są z nimi uzgadniane. Brak przytulnej salki do dyspozycji, mimo ogromnej pustej przestrzeni na plebanii.
Zwrócono uwagę na słabo działające strony internetowe parafii. Potrzeba informacji jakie grupy działają w parafii i co się dzieje w sąsiednich parafiach.
10. FORMOWANIE SIĘ W SYNODALNOŚCI
Konsultacje synodalne były okazją do spotkania i podjęcia rozmowy o Kościele – przede wszystkim tym lokalnym. Pokazało to, że odgórne inicjatywy zasięgnięcia opinii wiernych w sprawach dotyczących życia Kościoła, sprzyjają podjęciu dyskusji, tworzą przestrzeń do dialogu i spotkania.
Doświadczenie pokazuje, że wierni rzadko sami z siebie przychodzą do kapłanów rozmawiać o sprawach Kościoła lokalnego, nie mówiąc o powszechnym, a nawet jeśli to robią, nie zawsze ich pojedynczy głos może być przekazany dalej. Synod tworzy narzędzia i okazje do podjęcia takich rozmów.
Diecezjalny zespół koordynacyjny
ks. Andrzej Nackowski
p. Ewa Łopatka
[Źródło: http://diecezja.sosnowiec.pl/files/files/Synteza-skrót.pdf]
Podsumowania procesu synodalnego w innych diecezjach, parafiach oraz perspektywa uczestników spotkań synodalnych
Diecezja Ełcka
Uroczyste otwarcie synodu miało miejsce 17 października 2021 roku
w Katedrze Ełckiej. Mszy Świętej przewodniczył Ksiądz Biskup Jerzy Mazur, Biskup Ełcki. Homilię wygłosił Ksiądz Biskup Adrian Galbas, Biskup Pomocniczy Diecezji Ełckiej. W inauguracji uczestniczyli pracownicy Ełckiej Kurii Diecezjalnej, moderatorzy Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Ełckiej, przedstawiciele wszystkich dekanatów diecezji ełckiej, Osoby Życia Konsekrowanego, diakoni stali, seminarzyści, nadzwyczajni szafarze Komunii św., przedstawiciele wspólnot i ruchów kościelnych, oraz wierni świeccy. Biskup Ełcki we wprowadzeniu do Mszy św. zaznaczył, że jesteśmy zachęcani aby trwać mocno w wierze i wejść na drogę synodalną, aby razem kroczyć, aby przede wszystkim wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego i wsłuchiwać się w głos ludzi, przez których Duch Święty mówi i podpowiada. W homilii Ksiądz Biskup Adrian Galbas wyjaśniał, że rozpoczynający się etap diecezjalny synodu jest okazją do wspólnego spojrzenia na Kościół, który tworzymy w parafiach, dekanatach, wspólnotach, w całej diecezji, jak również ma być okazją do postawienia sobie najprostszych z pytań: czy Kościół, który budujemy to ten, do budowania którego zaprasza nas Chrystus? Czy Kościół, który budujemy to ten, którego wzór znajdujemy w Ewangelii? A jeśli nie, albo nie całkiem, to dlaczego i co możemy, co powinniśmy i co musimy zrobić, aby uczynić go bardziej ewangelicznym? Przed błogosławieństwem Biskup Ełcki powołał do istnienia Diecezjalny Zespół Synodalny oraz wręczył Księdzu Rektorowi i wszystkim Księżom dziekanom świece synodalne. W niedzielę 24 października 2021 roku odbyła się inauguracja synodu we wszystkich parafiach diecezji ełckiej oraz wszystkich wspólnotach zakonnych.
Parafia pw. Michała Archanioła na Muchoborze Wielkim we Wrocławiu
Co dalej z Synodem w naszej parafii?
Starając się odpowiedzieć na nie stworzyliśmy następujący plan:
1. Wierzymy, że teraz jest czas, aby osoby zaangażowane w Synod, jak również te które nie uczestniczyły w spotkaniach synodalnych, ale mających w sercu troskę o naszą parafię, zapoznały się z przygotowanym dokumentem syntezy parafialnej (wersja elektroniczna dostępna jest na stronie www parafii: http://www.parafiamuchoborwielki.pl/index.php/synod-2021-2023, wersja papierowa dostępna na stoliku z prasą katolicką). W tym dokumencie znajdują się propozycje dla wszystkich parafian (wiernych, liderów wspólnot, sióstr, księży wikariuszy, księdza Proboszcza). Każdy więc może znaleźć w nim inspirację, która może pomóc w budowaniu własnej wiary ale również będzie służyć umacnianiu i budowaniu naszej parafii. I w rezultacie, każdy z nas, już od dzisiaj, może przystąpić do działania 🙂
2. Za ok 6 miesięcy chcemy zorganizować spotkanie na którym każdy chętny mógłby podzielić się owocami Synodu i podjętych w jego efekcie działań: Co uważam za wartościowe? Co udało mi się wdrożyć? Nad czym chciałbym jeszcze pracować? Czyli każdy oceniałby swój wkład w realizację synodalnych sugestii.
3. Za 12 miesięcy planujemy powtórzyć spotkania synodalne (do ustalenia ilość spotkań, forma, pytania). Chcemy rozwijać praktykę spotkania się i dzielenia się swoimi marzeniami i obawami dotyczącymi naszej parafii.
Mam nadzieję, że synod spowoduje potrzebne zmiany w naszym Kościele
Postanowiłam brać udział w spotkaniach synodalnych, gdyż uważam, że to ważne i wyjątkowe wydarzenie w historii Kościoła, w którym mogę uczestniczyć.
Podczas spotkań nawiązałam nowe znajomości z członkami Kościoła miałam okazję wysłuchać ich zdania na różne tematy, ważna była dla mnie dyskusja i wymiana poglądów. Ks. Rafał w ciekawy sposób przedstawiał historię Kościoła, podczas omawiania fragmentów Ewangelii, bardzo fajnie także komentował te fragmenty.
Mój obraz Kościoła
Stwierdzam, że szczególną wartością w Kościele jest aktywna obecność duszpasterzy starających się zaktywizować tych parafian, którzy jeszcze przychodzą do świątyni. Skupiają się głównie na prowadzeniu duszpasterstwa sakramentów. Wartością są także wierni, którzy żyją we wspólnotach jak Święta Rodzina w pokorze, prostocie i uwielbieniu Boga, i w których drugi to Chrystus. Słabością natomiast jest zanik duszpasterstwa ewangelizacji, gdyż nie dostrzegam działań duszpasterzy wśród ludzi, którzy do świątyni przestali przychodzić.